Raffaello Sanzio

Verken Rome op de fiets of scooter en ontdek de buitengewone werken van Rafaël: een reis door kunst en geschiedenis in het hart van de eeuwige stad. Vespa-tour om de werken van Rafaël in Rome te ontdekken: ervaar de Italiaanse Renaissance aan boord van een icoon op twee wielen. Ontdek Rome en de werken van Rafaël tijdens een exclusieve tuk-tuk-tour: comfort, stijl en cultuur tijdens je reis door de meesterwerken van de Renaissance. Bezoek de meesterwerken van Raphael Sanzio in Rome met een fiets- of scootertour: kunst, cultuur en onvergetelijke uitzichten voor een unieke ervaring.

Wat u moet weten over Raphael Sanzio

Rafaël werd geboren op 6 april 1483 in Urbino en stierf op 6 april 1520 in Rome, op 37-jarige leeftijd.

Raphael Sanzio, beter bekend als Raphael, was een van de grootste schilders en architecten van de Italiaanse Renaissance, beroemd om zijn vermogen om harmonie, proportie en klassieke schoonheid in zijn werken te combineren. Rafaël was een centrale figuur in de kunst van de Renaissance en beïnvloedde tal van kunstenaars van latere generaties.

Leven: Rafaël werd geboren in een familie van kunstenaars: zijn vader, Giovanni Santi, was schilder aan het hof van de hertog van Urbino. Van jongs af aan toonde Rafaël een uitzonderlijk talent voor tekenen en schilderen. Na de dood van zijn vader werd hij toevertrouwd aan verschillende lokale kunstenaars en vervolgens verhuisde hij naar Perugia, waar hij een leerling was van de beroemde schilder Pietro Perugino. Van Perugino leerde hij een zoete en harmonieuze stijl, die echter al snel evolueerde naar zijn eigen stilistische code. Vanaf 1504 verhuisde hij naar Florence, waar hij in contact kwam met de werken van Leonardo da Vinci en Michelangelo, van wie hij inspiratie putte om een verfijnde en complexe kunst te ontwikkelen. In 1508 verhuisde hij op uitnodiging van paus Julius II naar Rome om in de Vaticaanse Kamers te werken, een prestigieuze positie die enorm bijdroeg aan zijn bekendheid.

Opleiding en vroege jaren: Rafaël werd geboren in een artistiek milieu dankzij de invloed van zijn vader, Giovanni Santi, die aan het hof van de hertog van Urbino werkte. Urbino was in die tijd een cultureel centrum van groot belang, dat Rafaël een solide intellectuele en artistieke basis bood. Na de dood van zijn vader in 1494 werd Rafaël toevertrouwd aan de voogdij van zijn oom, die voor zijn opvoeding zorgde. Al op zeer jonge leeftijd toonde hij een buitengewoon vermogen om de technieken van de meesters te assimileren en zijn vaardigheden te verbeteren. Toen hij naar Perugia verhuisde, trad hij toe tot het atelier van Pietro Perugino, een van de meest succesvolle kunstenaars van die tijd. Hier leerde Rafaël het gebruik van perspectief, de ordelijke compositie en de zoetheid van de figuren, onderscheidende kenmerken van Perugino’s stijl die zijn vroege werken sterk beïnvloedden.

Florentijnse periode (1504-1508): Tijdens zijn verblijf in Florence kwam Rafaël in contact met enkele van de grootste kunstenaars van de Renaissance, zoals Leonardo da Vinci en Michelangelo. Hij was vooral onder de indruk van Leonardo’s studies van perspectief en innovatief gebruik van licht en schaduw, evenals de monumentaliteit van Michelangelo’s figuren. Rafaël ontwikkelde echter zijn eigen beeldtaal die, hoewel beïnvloed door zijn tijdgenoten, werd gekenmerkt door ongeëvenaarde gratie en sereniteit. Het is in deze periode dat Rafaël enkele van zijn beroemdste Madonna’s creëerde. Een van de belangrijkste:Madonna van het puttertje”: hier is de Maagd Maria afgebeeld in een natuurlijk landschap, met een jonge Jezus en Johannes de Doper, die een distelvink vasthouden (symbool van de passie van Christus). De delicatesse van de gebaren en de harmonie van de compositie zijn typerend voor de stijl van Rafaël. “Madonna del Prato”: een ander voorbeeld van Rafaël die de natuur gebruikt om een sereen en idyllisch tafereel te creëren, met een duidelijke Leonardeske invloed in de driehoekige compositie.

Romeinse tijd (1508-1520): In 1508 werd Rafaël naar Rome geroepen door paus Julius II, die hem de opdracht gaf om de Vaticaanse Kamers te decoreren, de cyclus van fresco’s die een van de hoogtepunten van zijn carrière zou markeren. De “Raphael-kamers” zijn vier kamers versierd met scènes die filosofische, religieuze, historische en artistieke thema’s vertegenwoordigen, en vormen een van de absolute meesterwerken van de Renaissance. “De School van Athene”: een van de beroemdste fresco’s van Rafaël, gelegen in de Stanza della Segnatura. Het vertegenwoordigt de grote filosofen uit de oudheid, waaronder Plato en Aristoteles, met een meesterlijk gebruik van perspectief en een compositie die het ideaal van intellectuele harmonie van de Renaissance uitdrukt. Disputatie van het Sacrament”: een ander fresco in de Stanza della Segnatura, dat de triomf van het geloof en de eenheid tussen hemel en aarde uitbeeldt in een majestueus en complex tafereel.

Architectuur en pauselijke benoemingen: Rafaël was niet alleen een buitengewone schilder, maar ook een belangrijke architect. Na de dood van Donato Bramante erfde hij de verantwoordelijkheid om toezicht te houden op de werken voor de “Basiliek van Sint-Pieter”, hoewel zijn vroegtijdige dood hem niet in staat stelde veel van zijn projecten voltooid te zien. Zijn visie op architectuur werd beïnvloed door klassieke harmonie, met een sterke verwijzing naar de puurheid van geometrische vormen.

De cartoons voor de Sixtijnse Wandtapijten: Een andere belangrijke bijdrage van Rafaël wordt vertegenwoordigd door de voorbereidende cartoons voor de wandtapijten van de Sixtijnse Kapel. Deze wandtapijten, die episodes uit de “Handelingen van de Apostelen” illustreren, werden in opdracht van paus Leo X gemaakt om de onderste muren van de kapel te versieren. De cartoons van Rafaël worden nu beschouwd als meesterwerken op zich en worden bewaard in het Victoria and Albert Museum in Londen.

Zijn dood en nalatenschap: Rafaël stierf plotseling op 6 april 1520, op zijn 37e verjaardag, en liet zijn laatste meesterwerk, “De Transfiguratie”, onvoltooid achter. Zijn dood werd beschouwd als een tragedie voor de kunstwereld en hij werd met volledige eer begraven in het Pantheon in Rome, een teken van zijn grootsheid en prestige. In zijn graf bevindt zich een plaquette met de inscriptie van Pietro Bembo, die schreef: “Hier ligt Rafaël: terwijl hij leefde, vreesde de natuur verslagen te worden; Nu hij dood is, vreest hij dat hij zal sterven.” De invloed van Rafaël was immens: niet alleen inspireerde hij generaties kunstenaars tijdens de Renaissance, maar zijn stijl werd tijdens de neoklassieke periode door de Academie voor Schone Kunsten in heel Europa als model aangenomen. Zijn tekeningen, fresco’s en schilderijen behoren tot de meest bestudeerde en bewonderde kunstwerken ter wereld.

Werken

De Vaticaanse Kamers: in opdracht van paus Julius II zijn ze waarschijnlijk de beroemdste frescocyclus van Rafaël, die zich in het Apostolisch Paleis in het Vaticaan bevindt. De vier kamers bevatten beroemde werken zoals de “School van Athene”, die oude filosofen vertegenwoordigt en de geest van de Renaissance belichaamt.

Madonna’s: Rafaël schilderde talrijke voorstellingen van de Maagd Maria, gekenmerkt door een unieke zoetheid en gratie. Tot de bekendste behoren de “Madonna van het puttertje”, de “Sixtijnse Madonna” en de “Madonna van de stoel”.

Portret van Baldassarre Castiglione: dit portret van een van de belangrijkste intellectuelen van die tijd drukt de diepte en het karakter van het onderwerp uit door een buitengewone gevoeligheid.

Transfiguratie: dit werk was het laatste schilderij van Rafaël, dat bij zijn dood onvoltooid bleef en als een van zijn meesterwerken werd beschouwd. Het schilderij, bewaard in de Vaticaanse Musea, toont het contrast tussen de aardse en hemelse scènes, met een dramatisch effect en een complexe compositie.

Vaticaanse loggia’s: Rafaël was ook verantwoordelijk voor het decoreren van de Loggia’s van het Apostolisch Paleis, waar hij een decoratieve cyclus creëerde die bekend staat als de “Rafaël Loges”, waarin zijn stijl tot uiting komt in een ongelooflijk decoratief en verhalend bereik.

Nieuwsgierigheid

Het portret in de “School van Athene”: Rafaël nam zijn zelfportret op in de beroemde “School van Athene” in de Vaticaanse zalen. Het bevindt zich aan de rechterkant van het fresco, onder de filosofen uit de oudheid. Dit was een manier om symbolisch te bevestigen dat men tot de traditie van intellectuelen en kunstenaars behoorde.

Rafaël en de liefde: Rafaël stond bekend als een zeer charmante en geliefde man, niet alleen vanwege zijn talent maar ook vanwege zijn karakter. Hij was beroemd om zijn liefdesaffaires, vooral met een vrouw genaamd “Margherita Luti”, beter bekend als “La Fornarina”, de dochter van een Romeinse bakker. Er wordt gezegd dat zij de muze was van veel van zijn werken, en het portret van “La Fornarina” zou een weergave van haar kunnen zijn, Het schilderij maakt nu deel uit van de collectie die wordt tentoongesteld in Palazzo Barberini.

De mythe van zijn vroegtijdige dood: De dood van Rafaël, die plaatsvond op 6 april 1520, op slechts 37-jarige leeftijd, is omgeven door mysterie en nieuwsgierigheid. Volgens het verslag van biograaf Giorgio Vasari stierf Rafaël aan koorts die ontstond na “amoureuze uitspattingen” en omdat de schilder de oorzaak niet aan zijn arts wilde onthullen. Het is een populair verhaal, maar het is onduidelijk of het echt zo is gebeurd.

Een succesvolle kunstenaar met een geweldige workshop: Rafaël werd zeer bewonderd en er was veel vraag naar, zozeer zelfs dat hij een grote werkplaats had, een van de meest georganiseerde van zijn tijd. Hij gaf leiding aan een groot team van kunstenaars en assistenten, die veel van zijn opdrachten onder zijn supervisie uitvoerden. Sommige werken die aan Rafaël worden toegeschreven, zijn mogelijk op zijn minst gedeeltelijk door zijn assistenten gemaakt.

Het Pantheon: de plaats van zijn begrafenis: Rafaël was een van de weinige kunstenaars die begraven lag in het Pantheon in Rome, een eer die alleen was voorbehouden aan de belangrijkste figuren. Zijn graftombe is er nog steeds, en op zijn grafsteen kunnen we het grafschrift van Pietro Bembo lezen: “Hier ligt Rafaël; Terwijl hij leefde, was de natuur bang om overtroffen te worden, nu hij dood is, is hij bang om te sterven.” Deze inscriptie is een eerbetoon aan het ongelooflijke talent van Rafaël, dat wordt gezien als bijna superieur aan de natuur zelf.

Liefde voor de klassieke oudheid: Rafaël had een grote passie voor de oudheid en de klassieke cultuur. In 1515 vertrouwde paus Leo X hem de verantwoordelijkheid toe om de oudheden van Rome te bewaren en te documenteren, met als doel te voorkomen dat ze zouden worden vernietigd. Hij was een van de eerste kunstenaars die zich bezighield met de bescherming van historisch erfgoed.

De loggia van Rafaël: De loggia’s in het Apostolisch Paleis, bekend als de ‘Raphael Loggias’, waren versierd met een reeks fresco’s die ‘Bijbelse verhalen’ werden genoemd. Dit project, niet voltooid door Rafaël maar door zijn leerlingen, inspireerde de architectuur van de binnenplaatsen en loggia’s in adellijke paleizen in heel Europa. Deze stijl van decoratie staat ook bekend als “grotesk”, omdat het is geïnspireerd op de decoraties van oude Romeinse grotten, in het bijzonder wordt gezegd van de “Domus Aurea”.

De invloed op volgende generaties: De stijl van Rafaël werd eeuwenlang het academische model. Kunstenaars als Titiaan, Poussin en Ingres bestudeerden zijn werken als een canon van esthetische perfectie. Zelfs vandaag de dag onderwijzen veel kunstacademies de stijl van Rafaël vanwege zijn ideale en harmonieuze schoonheid.

Een geliefd figuur ook in de volgende eeuwen: Tijdens de romantiek en het neoclassicisme werd Rafaël beschouwd als de kunstenaar bij uitstek. Johann Wolfgang von Goethe, een van de grootste intellectuelen van Duitsland, schreef een essay over de “Sixtijnse Madonna”, waarin hij de diepe emotie uitdrukte die het schilderij van Rafaël opriep. De cultus van Rafaël als “goddelijke” schilder bereikte in deze periode zijn hoogtepunt.

De wandtapijten voor de Sixtijnse Kapel: Paus Leo X gaf Rafaël de opdracht om een reeks cartoons te schilderen voor wandtapijten die de lagere muren van de Sixtijnse Kapel sieren. Deze wandtapijten verbeelden episodes uit de Handelingen van de Apostelen en worden beschouwd als meesterwerken van de renaissancekunst. Ze werden gemaakt door Brusselse wevers, waardoor hun uitvoering een monumentaal en prestigieus werk is, en de originele cartoons worden nu bewaard in het Victoria and Albert Museum in Londen.

De contrasterende relatie met Michelangelo: Ondanks hun wederzijdse waardering werd de relatie tussen Rafaël en Michelangelo gekenmerkt door een zekere rivaliteit. Vooral Michelangelo stond bekend om zijn jaloezie op de jonge schilder en beschuldigde hem ervan zijn stijl te imiteren. De twee inspireerden elkaar echter en hielpen allebei bij het definiëren van de renaissancekunst.

Kies je favoriete Vespa Tour om Rome te bezoeken

Vespa Tour Grand Tour di Roma
Vespa tour
Grote tour door Rome
Vespa Tour ROME Movie Sets
Vespa tour
Roma Movie Set
Vespa Tour Castelli Romani
Vespa tour
Castelli Romani
Vespa Tour Roma Moderna e Ostia Antica
Vespa tour
Rome en Ostia Antica

... en als je een ervaren chauffeur bent, huur dan een Vespa om de wonderen van Rome te ontdekken.

Je ideale partner