Michelangelo Buonarroti

Het marmeren blok van de David: Michelangelo Buonarroti beeldhouwde de David uit een blok marmer dat door andere kunstenaars als onbruikbaar werd beschouwd. Nadat hij het had bestudeerd, begreep hij hoe hij het in een meesterwerk kon veranderen, waarmee hij zijn buitengewone vermogen toonde om de figuur uit het marmer te “bevrijden”, alsof het er al was dat wachtte om onthuld te worden.

Conflicten met paus Julius II: Michelangelo had een complexe relatie met paus Julius II, zijn beschermheer en beschermheer van verschillende werken. Tijdens de bouw van het monumentale graf van Julius II hadden de twee verschillende botsingen. Het ontwerp van de tombe, die grandioos en complex moest zijn, werd verschillende keren teruggeschroefd vanwege verschillen tussen de kunstenaar en de paus. Uit dit project zijn echter werken zoals de beroemde Mozes geboren.

Het Laatste Oordeel en censuur: Het Laatste Oordeel, geschilderd op de altaarmuur van de Sixtijnse Kapel, leidde tot controverse vanwege de naakte figuren, die als te gewaagd werden beschouwd voor een religieus werk. Na de dood van Michelangelo kreeg Daniele da Volterra, zijn leerling, de opdracht om naaktheid te bedekken met draperieën, wat hem de bijnaam “Braghettone” opleverde.

Techniek en stijl: Michelangelo Buonarroti staat bekend om zijn benadering van beeldhouwkunst en schilderkunst, gekenmerkt door een constante zoektocht naar een evenwicht tussen vorm en inhoud. Zijn figuren zijn krachtig, dynamisch en drukken vaak een diepe emotionele spanning uit. Michelangelo bestudeerde de anatomie nauwgezet om de spieren en houding van zijn onderwerpen met precisie weer te kunnen geven.

In de schilderkunst zette Michelangelo het gebruik van clair-obscur voort om diepte aan de figuren te geven en het realisme van de vormen te accentueren. Zijn ervaring als beeldhouwer bracht hem er echter toe om ook in zijn fresco’s vaste, bijna gebeeldhouwde lichamen af te beelden, een onderscheidend kenmerk dat zijn werken onderscheidde van die van zijn tijdgenoten.

Michelangelo’s fobie voor portretten: Michelangelo stond erom bekend dat hij nooit geportretteerd wilde worden. Hij was erg terughoudend over zijn uiterlijk, en dit maakte zijn portretten zeldzaam. Slechts enkele keren heeft hij zich laten afbeelden, zoals in het fresco van het “Laatste Oordeel”, waar hij zichzelf op symbolische wijze lijkt te hebben afgebeeld in het gezicht van de heilige Bartholomeüs.

De liefde voor beeldhouwkunst in plaats van schilderkunst: Hoewel hij tegenwoordig ook beroemd is als schilder, beschouwde Michelangelo beeldhouwkunst als zijn ware artistieke roeping. Hij was terughoudend om het gewelf van de Sixtijnse Kapel te schilderen, maar accepteerde de opdracht van paus Julius II pas na veel druk. Hij beschouwde het als een van de meest inspannende werken uit zijn carrière en, ondanks het succes ervan, gaf hij altijd de voorkeur aan beeldhouwkunst.

De signatuur van de Pietà: De Pietà, een van zijn beroemdste werken, is ook het enige dat Michelangelo ooit heeft gesigneerd. Nadat hij had gehoord dat het werk aan een andere kunstenaar was toegeschreven, graveerde Michelangelo, jong en haatdragend, zijn naam op de band die de borst van Maria kruist. Later, toen hij spijt had van het gebaar, zwoer hij nooit meer een werk te ondertekenen.

De “Reus” en de David: Het blok marmer dat voor de David werd gebruikt, kreeg de bijnaam de “Reus” en werd tientallen jaren verlaten door andere kunstenaars, die het onbruikbaar vonden vanwege zijn onregelmatige vorm en enkele onvolkomenheden. Michelangelo slaagde erin om uit dit blok een van de beroemdste meesterwerken ter wereld te beeldhouwen, waardoor wat als een verspilling werd beschouwd, werd getransformeerd in een perfecte weergave van ideale schoonheid.

Hij werkte zo lang mogelijk: Michelangelo hield zijn hele leven een buitengewoon werktempo aan en bleef werken tot een paar dagen voor zijn dood, op bijna 89-jarige leeftijd. Zijn passie en toewijding aan de kunst waren zodanig dat hij zelden sliep, waarbij hij vaak verklaarde dat “een echte kunstenaar geen tijd moet verspillen met slapen”.

De “geheimen” van de Sixtijnse Kapel: Sommige geleerden hebben verborgen vormen geïdentificeerd in de figuren in de Sixtijnse Kapel, zoals silhouetten van hersenen en zenuwen, die een eerbetoon zouden kunnen zijn aan het menselijk lichaam en zijn anatomie. Michelangelo was een groot kenner van anatomie en gebruikte zijn kennis om realistische figuren te creëren, maar deze zogenaamd verborgen vormen zijn nog steeds een punt van discussie.

Brieven en gedichten: Michelangelo was niet alleen een beeldhouwer en schilder, maar ook een productief dichter. Hij schreef talloze gedichten, waarvan vele gericht waren aan zijn vrienden of zijn innerlijke conflicten, geloof en reflecties over de dood uitdrukten. Zijn gedichten weerspiegelen zijn melancholische aard en emotionele spanningen.

De fobie voor geld: Ondanks dat hij aanzienlijke bedragen verdiende voor zijn werken, was Michelangelo ongelooflijk zuinig. Hij leefde op een spartaanse manier en gaf vaak luxe en comfort op. Hij vergaarde tijdens zijn leven een groot fortuin, maar vermeed het uitgeven van zijn verdiensten, in plaats daarvan investeerde hij in de toekomst van zijn gezin.

De complexe relatie met Leonardo Da Vinci: Michelangelo en Leonardo Da Vinci, beiden rond 1504 in Florence, hadden een complexe relatie. Het waren twee genieën, maar met heel verschillende visies op kunst, en er ontstond een rivaliteit tussen hen. Een beroemde gelegenheid voor confrontatie kwam toen beiden werden geroepen om fresco’s te schilderen in de raadszalen van het Palazzo Vecchio in Florence, hoewel geen van beiden het project ooit heeft voltooid.

Het conflict tussen geest en vlees  Michelangelo ervoer een constant conflict tussen zijn geloof en zijn aantrekkingskracht op fysieke schoonheid, een terugkerend thema in zijn werken en gedichten. Sommige van zijn geschriften weerspiegelen deze innerlijke kwelling, die ook tot uiting komt in de emotionele en spirituele kracht van zijn werken, waardoor ze niet alleen esthetische meesterwerken zijn, maar ook diepgaande uitingen van de menselijke ziel.